Een regenachtige zondagmiddag. Wij maken ons op voor een bezoekje aan de Ikea. Dat vergt wat voorbereiding, zoals: je niet laten opfokken in de parkeergarage, niet gefrustreerd raken door langzaam slenterende, de weg met karretjes versperrende mensen, je geduld bewaren, kalm blijven en je niet afvragen waarom het zo lang moet duren bij de kassa. Kortom, een oefening in geduld bewaren.
Het gaat goed. Wij houden onze pas in bij een blokkade van het gangpad. Wij glimlachen om een appende jongedame die zowel haar pas vertraagt als het gangpad slingerend bewandelt. Het is warempel gezellig op deze manier. We zien hoe iedereen verwachtingsvol het pand betreedt en zich verwonderend en bewonderend een weg zoekt langs al die mooi uitgestalde waren. Wij kijken ook met opgetogen ogen om ons heen – lang geleden dat we hier waren, ach kijk toch eens dat slaapbankje, hoe leuk zou dat toch zijn in een studentenkamer en jeetje, ze hebben die prachtige matte dinera-borden nog steeds – , leggen in onze tas waar wij voor kwam (led-lampjes en beukenhouten hangertjes) en vervolgen onze weg naar de uitgang.
En daar, in dat lange pad langs de stellingen naar de kassa’s, valt het me op: iedereen loopt in gestage pas door. Het is er stil. Mensen zijn moe. De ene heeft iets meer haast dan de ander. De ander kijkt met een voldane blik naar zijn karretje, volgeladen met kartonnen pakken.
‘Het lijkt op de uitgang van de Efteling,’ fluister ik enigszins beduusd naar mijn partner. Die kijkt me verbaasd aan.
Ik leg het hem uit. De plotse stilte, de gestage stroom mensen, de lichtelijk verdwaasde blikken van vermoeidheid na een middagje Ikea (of een dagje Efteling). Als ik rond half zeven richting de uitgang van de Efteling loop, heeft dat dezelfde, haast serene sfeer als die ik nu aantref.
Voor ons loopt een man met zijn dochtertje achter een karretje. En alsof de duvel ermee speelt, ik ben nog niet uitgesproken of hij begint een kinderliedje te fluiten: zeg Roodkapje waar gaat gij henen, zo alleen, zo alleen…
Het is maar hoe je wilt kijken. Ikea en de Efteling, ze doen allebei in sprookjes.
Reactie schrijven