Ken je dat? Je leest een artikel of een boek en hup… meteen achter de computer om informatie op te zoeken. Ik heb dat dagelijks. Of het nu voor mijn werk is of privé: zodra er iets voorbij komt wat interessant is, ben ik niet meer te stuiten.
Mijn schrijftafel ligt vol met boeken over vrouw & werk. Gevolg van een ideetje om daar blogs over te gaan schrijven. En dus ook een website te bouwen. Meteen ook maar ingeschreven voor een cursus columns en blogs. De boeken met titels als vrouwen & ambitie, de sekse paradox, het glazen plafond, op de ladder door het glazen plafond, hebben alle geduld van de wereld. Ik iets minder.
Luister ik op YouTube een oud liedje van the Cure, dan kom ik dolenthousiast beneden met de uitroep: waarom heb ik dit niet gehoord toen ik jong was? De elpee (nu cd) Disintegration heb ik totaal gemist. Niet de elpee van Fischer Z, Red skies over paradise, maar wat heb je aan een elpee tegenwoordig? Bol.com heeft een dankbare klant aan mij.
De Russische revolutie heeft van oudsher mijn interesse. Net als de Franse trouwens. Er schuilt wel een revolutionair in mij. Maar waarom toch die ongebreidelde terreur? Kan ik daar niet iets over schrijven? Het boek van Pieter Waterdrinker – Tsjaikovskistraat 40 – is werkelijk schitterend en wanneer mijn oog op de bronnenlijst valt, duik ik linea recta achter mijn computer. Wel handig om toch nog een blik te werpen op mijn boekenkast, want dat ene boek van Orlando Figes over revolutionair Rusland heb ik toch echt al staan.
De ideeën stuiteren over elkaar heen, zoals de ballen die mijn zoons in een doos bewaarden en af en toe over de grond uitstortten. Nu de uitvoering nog, maar dat komt vast wel een keer goed. Ooit.
Reactie schrijven