Altijd bewondering gehad voor mensen die hun vrije tijd opofferen om met een collectebus langs de deuren te gaan. Vandaag werd het tijd om het zelf te ervaren. Van tevoren had ik samen met jongste mijn route verkend. We waren vooral benieuwd of de voorspelling uit zouden komen.
Gelukkig waren er heel wat mensen die nog kleingeld in huis hadden. Soms was het sprokkelen. Vaker werd ik verblijd met een twee euromunt en soms zelfs meer. Het liefst vond ik de mensen die zo graag wilden geven – en eruit zagen alsof ze het eigenlijk niet konden missen -, vroegen of ze ook mochten pinnen, uiteindelijk zes eurocent wisten op te diepen en me bij het weglopen nariepen: ‘we zijn wel donateur hoor.’ Het ging allemaal zo leuk dat ik gewoon wist: dit komt uit een goed hart.
Indische Nederlanders zijn het gulst. Misschien niet in geld, want daar heb ik helemaal niet opgelet, maar echt iedereen gaf. Ik herken dat van vroegere vriendinnen met een Indische achtergrond. Altijd hartelijk, gul, lief en vooral: geven.
Het was niet de rijkste buurt waarin ik rondliep. Wel eentje vol buurtpreventie en op ramen en deuren stickers door wie dit huis werd bewaakt. Ik vond het er bijna creepy door worden. Het is maar een paar blokken bij mijn eigen straat vandaan en daar heeft niemand een sticker.
Soms liep ik te snel weg en ging de deur toch open. Soms kwamen mensen al met de portemonnee in de hand naar de deur. Ook als mensen nee zeiden, was dat prima. Nee zeggen kun je ook op een respectvolle manier doen. En bij dat ene huis met die geweldig mooie tuin kon ik eindelijk zeggen dat ik hem zo mooi vond.
En ja, de voorspelling kwam uit. Helaas. Want er staat in dat blok waarin ik moest collecteren ook een groot huis. Voor dat huis staan drie auto’s geparkeerd. Gelukkig ben ik niet goed in merken, maar eentje is een jaguar. Die weet ik zeker. Ik stond voor de deur en belde aan. De bewoner kwam aanlopen, zag de collectebus en gebaarde voor het raam naast de deur: nee!
Thuis vertelde ik het aan mijn oudste. En die verwoordde perfect wat ik dacht: ‘wat een kleinzielig ventje. Nog te laf om gewoon nee tegen je te zeggen.’
En zo is het maar net.
Reactie schrijven