Het sociaal cultureel planbureau heeft een nieuw rapport uit: Ons geld. Vrouwen en mannen over het belang van inkomen en economische zelfstandigheid voor vrouwen. Goed nieuws; zes van de tien vrouwen zijn economisch zelfstandig. Slecht nieuws: vier van de tien dus niet en de definitie van economische zelfstandigheid behelst bijstandsniveau, 950 euro netto per maand. Niemand die het daarmee redt zonder bijkomende toeslagen, dus hoe zelfstandig ben je dan?
Ik vraag me af hoe de percentages liggen wanneer je het niveau van economische zelfstandigheid optrekt naar minimumloonniveau. Of wanneer je de vraag anders stelt: wanneer voelen vrouwen zich naar eigen idee economisch zelfstandig? Kun je het redden als het inkomen van je partner wegvalt? Hoe zou je het plaatje dan kunnen tekenen?
Een week eerder kwam de Emancipatiemonitor 2018 uit. Vrouwen, ook al zijn ze hoogopgeleid en ook al willen ze het anders, schikken zich in een rolpatroon van anderhalfverdienerschap zodra er kinderen komen. De enige categorie bij wie dit anders ligt, is bij de categorie hoog opgeleide vrouw die op latere leeftijd een partner en dus kinderen krijgt als ze al wat ouder is.
Aangezien de vrouw meestal een partner zoekt/vindt die ouder is dan zijzelf, zal dit vaak een man zijn die zelfstandig heeft gewoond. En dus gewend is zijn eigen boontjes te doppen, ook op het gebied van huishouden. En ook zij zal vaak al een begin van een carrière hebben gemaakt. Dat maakt het gesprek tussen beiden evenwichtiger en gelijkwaardiger.
Ik ben ontzettend blij met een partner die altijd heeft gezegd dat hij niet alleen verantwoordelijk wil zijn voor het inkomen. Dat wilde hij samen doen. Met als logische consequentie dat we ook samen de zorg voor onze kinderen hebben verdeeld. Allebei vier dagen werken, allebei een zorgdag en allebei verantwoordelijk voor inkomen en huishouden. Nooit een discussie over hoeven voeren. Daarmee zijn we ook allebei economisch zelfstandig en dat willen we graag zo houden.
De Emancipatiemonitor laat nog iets anders zien. Vier op de tien mannen denkt dat vrouwen beter zijn in het zorgen voor kinderen. Volgens onderzoeker Portegijs is dat ook terug te vinden in de opvattingen over de ideale arbeidsduur voor vaders en moeders. “Voor vaders vindt men vier tot vijf dagen werken ideaal, voor moeders vinden we dat bedenkelijk.”
Als ik één ding wel zeker weet, dan is het dat zowel vaders als moeders evengoed voor hun kroost kunnen zorgen. Misschien anders, maar wel evengoed. Onze ervaring – en die van mensen om ons heen – laat dat meer dan voldoende zien. Dit mag dus nooit een excuus zijn om vrouwen terug te dringen naar huis, haard en aanrecht.
Reactie schrijven