· 

Moedercultuur

 

Een onschuldig bericht op LinkedIn met daarin een groot compliment aan alle mama’s die in deze lockdownperiode erin slagen zowel een gezin draaiende te houden, kinderen op te voeden en thuis les te geven en daarbij ook nog te werken. Een bericht waarvan ik echt denk dat het er is uitgegooid als ruggensteun aan al diegenen die hiermee worstelen en die gewoon het onmogelijke weten te combineren.

 

Maar zo onschuldig is het bericht niet. Want het is gericht aan alle mama’s en er wordt met geen woord gesproken over de vaders. Je zult maar een vader zijn die zijn rol serieus neemt. Je wordt blijkbaar niet gehoord of gezien. Of je zult maar een moeder zijn die worstelt met alle taken en van haar man geen steun krijgt. Waarom zou hij? Het is toch normaal dat al die taken bij de moeder liggen, lees maar!

 

Soms wordt de vraag gesteld waarom vrouwen in Nederland niet door het glazen plafond breken, niet gelijk beloond worden, zo vaak parttime werken. Vaak wordt dan verwezen naar de moedercultuur in Nederland. Dat klinkt leuk, maar wat betekent dat dan?

 

Het antwoord is – hoe goed bedoeld ook - hierboven gegeven. Dit is dus moedercultuur.

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0